Renacer dedicada a mi amiga Ana Portero

Este poema se lo dedico a una amiga, una amiga de las que me han dejado huella. Se está apagando su vela, desde hace unos días están esperando su adios en un hospital, la vida a veces juega esas malas pasadas, y casi siempre a personas que valen la pena, personas buenas. Yo le quiero dedicar este poema, ojala pudiera leerlo ella, porque le gustaban mucho mis poemas, y además era mi critica personal. Te doy las gracias Ana Portero por haberme dejado entrar en tu vida para compartir ese tiempo que pasamos juntas, esos días de risas, de lloros, de conversaciones, de brindis con Ballantines….te vas  fisicamente pero seguiras en mi corazón porque te recordaré casi cada día….Hasta luego guapi!!!! ….

RENACER

Sentí ayer aire extinguido,

sentí ayer aire arrinconado,

sin poder ver, palpar, saborear,

inmóvil como una piedra estática.

 

Sentí que ese demonio te robaba,

sentí que ese Belcebú te eclipsaba,

apoderándose de tu resplandor, tu mirada.

 

Sentí ayer tu perceptible endeblez,

observe silenciosa  tu ostensible vetustez,

tus movimientos alicaídos,

tu alma intentando no extinguirse

luchando sin aliento por no enflaquecer.

 

Sentí un atisbo en tu mirada

rayo claro con destellos de promesa,

implorando sin mendigar una senda,

una travesía hacía la certeza valiente,

rumbo sin mirar agrio pasado.

 

Sentí ayer renacer una certeza titánica,

una fuerza poderosa de vientos y mares,

sentí tu alma y tu existencia rebrotar

resurgir de ese averno oscuro y efímero

que te apago un mes de enero.

 

Sentí que nunca dejaras de estar,

porque siempre fuiste alma libre,

esa princesa que vivirá sin estar,

esa hippy dulce  de un gran calibre

de amistad, de bondad, de humildad

que jamás desaparecerá…

 

 

 

 

Una nueva Navidad de 2012

Una nueva Navidad en 2012

Cada año viene la Navidad, un gran eco en toda la sociedad, luces, tiendas, publicidad televisiva, regalos, alegría inventada, empatía forzada en las mayoría de las familias….

 

Llega en estas fechas a todas las casas, aunque en muchas casas no llegan, no encuentra el camino, muchas casas  se quedan sin llegar a sentir eso que todos esperan en esas fechas. Sabemos por qué, y nos parece ajeno, lejano, pero es así de triste. Nos damos cuenta los que tenemos un poco de conocimiento y vemos que en estas fechas hay muchas personas que no tienen ni para comer, o están en el límite de la pobreza, de la desilusión, de la depresión por muchos motivos de esta vida tan rara.

Yo desde hace años, no tengo las misma ilusión que cuando era pequeña y se celebraba en familia, con mis padres y hermanos, eso sí que eran las Navidades….Ahora, solo pido cosas que no se ven, no se pueden tocar, no se compran.

 

Yo pido en las Navidades deseos, pido sueños, pido amistad, amor, comprensión, alguna sorpresa de esas que nunca te esperas, esperanza, sentido común, bondad, humildad, amistad, cariño, ternura, besos y abrazos de esas personas que no veo durante el año……todas estas cosas no las encontramos en ninguna tienda, en ningún gran almacén….solo las encontramos en las personas….en las personas de verdad.

Y eso es lo que más deseo en este mundo, seguir viviendo la Navidad cada día, porque realmente esas cosas que pido, me las regala la vida día a día…cuando me levanto cada día y doy las gracias por estar, por vivir, por respirar, por ver….

Mi felicitación  para estas Navidades la escribo cada noche, sentada en mi habitación de color azul, pequeña, pero confortable, no me falta de nada y me siento privilegiada de poder vivir como vivo en estos momentos….no me sobra nada, y quizás me falten cosas..

 

Pero tengo lo más preciado que alguien pueda desear…. “Tengo un hijo, una familia,  amigos, pocos, pero verdaderos amigos, tengo un trabajo, un sitio donde llegar cada día y poder dormir, tengo un cuerpo, un alma, unos ojos para ver, para ver más allá de lo que vemos, porque teniendo ojos, a veces no vemos nada, parecemos ciegos…, tengo un sentimientos profundos por algunas personas, una forma de amar, de sentir, tengo una sonrisa casi siempre en mi boca, unas ganas de vivir intensamente, unas manos para tocar, para sentir, tengo un corazón que se exalta por muchas cosas buenas que quiero vivir este año, y por otras que son horrorosas y están sucediendo en este mundo que vivimos”

Yo este año, cada mes, cada semana, cada día, escribiré una carta por la noche cuando me vaya a dormir. Les pediré que cada día sea mejor que el anterior, que cada día sea una buena persona, que nunca me dejen sin paciencia, sin empatía, sin amor por las personas más necesitadas, sin amigos, sin familia, que cada día sepa amar un poco más, que nunca pierda la paciencia, los nervios, que nunca traspase esa línea peligrosa que tenemos siempre rozándonos, que nunca me falte comprensión, y que cada día sepa dar las gracias por todo lo que tengo, e intente ser feliz siempre que pueda mirando hacia delante….siempre yendo delante del destino, nunca detrás intentando forzarlo.

Está es mi carta de Navidad mi felicitación……¿qué os parece?…creo que es la mejor idea que he escrito en mi vida…las mejores peticiones que les hago..porque yo creo, que está carta resume un poco quien soy, y lo que deseo más en este mundo en estos momentos de mi vida.

Espero que os llegara a tiempo a todos….

Feliz Navidad!!!

Te esperare (poema dedicado a un amor)

TE ESPERARE

Te esperare, guardare la impaciencia,

esperare la vida, me desharé de la ausencia,

me agarraré como la hiedra a la piedra

al sentimiento que me llama hacía ti,

esperare la eternidad si tu estas ahí,

viviré agarrada a la ilusión de ser tuya,

caminare por sendas hasta el más allá,

nadaré por mares, ríos, lagos solo por verte.

Te esperare, cueste morir, por tenerte,

por sentirte como nadie me ha impregnado

de ese tu perfume, tu aroma de campos regados,

por sentirte como nadie me ha acariciado,

con alas de seda turmalinas, suavemente,

sintiendo que vas llegando a mi mente,

sabiendo que esperare  y que moriré

rozando la  eternidad de saber querer

de haber amado sin tener que perder.

Te esperare siempre…

LA NIT DE SANT JOAN

AHIR

Ahir vaig sentir la crida del vent,
durant la màgica nit de Sant Joan,
acariciant la meva pell, suaument.
em va fregar amb afecte la fosca nit,
em va sorprendre de sobte la teva presència,
vaig sentir la teva pell rejovenir.

I tu incrèdul per aquest moment,
em vas obrir les portes del teu pensament,
impacient, apassionat, per dir-me paraules,
aquestes silencioses, que no sonen en veu alta,
paraules en silenci que se senten,
que només s’escolten amb l’anima.
Ahir vaig sentir-te present a la meva pell,
ahir et vas creuar pel meu camí,
avui m’emociono en recordar-ho.
Ahir vaig descobrí el so mut del vent,
vaig despertar dels temps oblidats,
dels records i sensacions segrestades,
ahir em vas donar la llum per creure en el camí,
ahir em vas regalar unes sandàlies porpra,
per continuar caminant cap a la vida
amb il•lusió i creient que si, si es pot.

telodigosindecirlo

realidad interpretada

Jerónimo Alayón

Lingüista, filólogo, catedrático, escritor y corrector textual..

Solo tu lo sabes

Relatos eróticos para mujeres y hombres.

Prefiero quedarme en casa

Un blog sobre lo que me gusta escribir

El sitio tranquilo

No sé vender mi producto

Terminando de empezar

las vueltas que da la vida.....

Escuela de felicidad

El blog de Rafael Santandreu (santandreu@yahoo.com)

asesoriacolaborativa.wordpress.com/

Asesoría colaborativa social para entidades sin ánimo de lucro y para quien me quiera leer. Recursos y encuentros formativos

Lord RPG

Blog del rolero bloguero

La vida entre poemas

Mis poemas y vivencias

saludabletuvida.wordpress.com/

Este sitio web te mostrará la importancia de cuidar de tu salud para vivir una vida mejor.

os monegros

Proyecto cultural en la comarca aragonesa de Los Monegros. Un hogar y un paisaje.

Risto Mejide

🕶Web Oficial🕶

El faro del fin del mundo

¿No da acaso lo mismo un puerto que otro puerto?

A %d blogueros les gusta esto: